جناب آقای دکتر ، مدیر کل محترم اداره جامع

برای مسئله ما، همتی لازم است تا ریشه اش را از این مملک قطع کنیم.

 رزومه؛ دانشگاه محل تحصیل،سوابق علمی، سوابق انقلابی و نسبت هاب فامیلی فقط تا قبل از گرفتن پست و مسئولیت دارای اعتبار می باشد.

یعنی موارد نسبتا مورد نیاز برای تصدی پست می باشد.

و با گرفتن مسئولیت و پست، "عملکرد" فرد مورد سنجش قرار می گیرد!

بنابراین باد به غبغب انداختن مسئول، که مثلا من در فلان دانشگاه درس خوانده ام، من 600 عدد مقاله ی آنور آبی دارم، من داماد فلانی ام، من دکترای چه دارم...

و تو چه می فهمی که من چه کاری می کنم، عملی منطقی نیست.

ره راست باید نه بالای راست / که کافر هم ز صورت چو ماست

پ.ن:

- یک امیرکبیر دیگر می خواهیم تا ما را از شرّ عناوین و مارک های جدید خلاص کند!

- ممکن است که فرآیند کار بسیار پیچیده باشد که از عهده ی هر کسی برنیاید، اما ارائه عملکرد و تشخیص آن کار دشواری نیست.

- مثلا در انرژی هسته ای همه ی ما دکترای فیزیک اتمی نداریم، ولی می توانیم از دکتر صالحی به خاطر کم کردن سوی رآکتورها انتقاد کنیم.

بی شعوری در ادارات

همه ی کسانی که در ادارات کار می کنند بی شعور نیستند، هر چند که همگی در معرض ابتلا قرار دارند.

اغلب به یک دوره کارآوزی سخت و طولانی - که خدمت نظام وظیفه نام دارد - نیاز هست تا افراد برای نشستن پشت میز و کاغذ بازی آماده شوند.

تلون مزاج هم معمولا بدون پاداش نمی ماند.هر چقدر قوانین انعطاف ناپذیر تر باشند، کارکردن برای بیشعور ها کسالت بارتر و خسته کننده تر می شود.

زمان،ازرشمندترین سلاح های بیشعورهای پشت میز نشین است. آن ها مقدار فراوانی از این سلاح را در اختیار دارند و شما هیچ. "فصل 11 کتاب بیشعوری اثر خاویر کرمنت - ترجمه محمود فرجامی"

پی نوشت:

البته معدود کارمندان شریفی که به بیشعوری مبتلا نشده اند در طی زمان با درجا زدن و ... رو به رو می شوند