جهت ثبت در تاریخ

دانشگاه ما ، با ادعای کوش فلک کر کن، با 45000 دانشجو ، قریب به 16 مجتمع آزمایشگاهی و 2000 کارمند و استاد ، نه تنها در کرونا نتوانست دردی از جامعه دوا کند- لااقل در حد ساختن محلول ضدعفونی یا ماسک- بل که حتی نتوانست کلاس های درس خود را به صورت مجازی برگزار نماید.

فقط ادعا هستیم

آغاز زندگی مشترک ما

یا علی گفتیم و عشق آغاز شد...

سالی که الان داریم آخرین روزهاش رو سپری می کنیم سال پر دغدغه ای بود، از همون اول اتفاقات و حوادث طبیعی تقریبا ما رو قرنطینه کرده بود تا الان که به خاطر کرونا مجبوریم کلی تدابیر اتخاذ کنیم.

از قرارداد ما با دانشگاه بگیر تا چک هایی که کشیدیم و دستگاهی که بلاخره تکمیلش کردیم...

آه کل سال رو میشه در حد یک سطر نوشت چه بی حاصل دارم عمر رو میبازم.

تا این که اتفاق مهم زندگیم افتاد و شازده بلاخره یک دوست پیدا  کرد و که قراره یک عمر با هم بسازیم و بریم جلو، اگر یک انار داشته باشیم دون کنیم و با دل خوش با هم بخوریم.

خداروشکر.

سال خوبی رو برای همه ی مردم آرزو می کنم.

ای انسان!

بسم الله الرحمن الرحیم

 یَآ أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ

الَّذِى خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ

فِى  أَىِّ صُورَةٍ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ

صدق الله علی العظیم

انفطار آیه 6-8

امروز دوم اسفند

اسفندماه رو همیشه دوست داشتم ، حال و هوای عید و تق و لق شدن کلاس ها و بوی عیدی بوی پول! 

همیشه حس خوبی برام داشته وقتی بچه تر بودم عیدها به شهر مادر سر می زدیم و با بچه های دایی و خاله ها همبازی می شدیم و بعدش هم اگر مدرسه نمی رفتم تا نزدیکای تابستون همون جا موندگار بودیم.

امسال اسفند ماه فوق العاده ایه، آخرین ایام سال آخرین روزهای قرن 14، فکر می کنم نزدیک 26 ساله می شم و باید یک کارنامه برای خودم تنظیم کنم.

امسال خانواده ی نسبتاً کوچیک ما بزرگتر می شه و چه اتفاق خوبیه، یک امید جدید ، یک خانواده جدید و یک تیم جدید

پرونده های مالی شرکت هم توی این ماه می بندیم و با این که تا حالا به سود دهی نرسیدیم ، من همچنان امیدوارم و به تیممون باور دارم.

انتخابات امسال هم با تنظیم یک لیست از افراد خبره برای مجلس بستم به امید این که تاثیر مثبتی برای آینده فرزندانم داشته باشه.