به نام مادر

گویند مرا چو زاد مادر

پستان به دهن گرفتن آموخت

شبها بر گاهواره من

بیدار نشست و خفتن آموخت

دستم بگرفت و پا بپا برد

تا شیوه راه رفتن آموخت

یک حرف و دو حرف بر زبانم

الفاظ نهاد و گفتن آموخت

لبخند نهاد بر لب من

بر غنچه گل شکفتن آموخت

پس هستی من ز هستی اوست

تا هستم و هست دارمش دوست

این روزها وقتی آقا عرفان و مامانش رو میبینم به این فکر می کنم که چقدررر یک مادر باید به نوزاد رسیدگی کنه تا حتی بتونه شیر بخوره، هم دلم برای مامانم تنگ میشه و هم بیشتر ممنون خانمم میشم که توجه خاصی به همه‌ی جنبه های زندگی آقا عرفان داره و مدام بهش یادآوری میکنم که پسرمون مثل خودم قراره عاشقت بشه. امروز هم  سه تایی سومین ساگرد ازدواجمون رو جشن میگیریم.

ما باید دوست بداریم

دوست خوب من

وقتی مادری بمیرد قسمتی از فرزندانش را با خود زیر گل خواهد برد،

ما باید مادرانمان را دوست بداریم.

وقتی اخم می کنند و بی دلیل وسایل خانه را به هم می ریزند،

ما باید بدویم دستشان را بگیریم،

تا مبادا که خدای نکرده تب کرده باشند.

ماباید پدرانمان را دوست بداریم،

برایشان دمپایی مرغوب بخریم،

و وقتی دیدیم به نقطه ای خیره مانده اند برایشان یک استکان چای بریزیم،

پدران ‚ پدران ‚ پدرانمان را،

ما باید دوست بداریم.

دو سال از رفتن مادر گذشت...

حاصل دور زندگی صحبت آشنا بود

تا تو ز من بریده‌ای من ز جهان بریده‌ام

تا به کنار بودیَم بود به جا قرار دل

رفتی و رفت راحت از خاطر آرمیده‌ام

مادر رفت یادش ماند

دو هفته ای هست که مادرم را به خاک سپردیم.

هنوز منتظرم تلفنم زنگ بخورد صدای مهربانش را بشنوم.

10 سال در غربت دویدم هر کاری کردم که خوشحالش کنم ، حالا که داشتم نتیجه می گرفتم مادر رفت.

مادر مهربان و دلسوزم، نشد محبتت را جبران کنم. حلالم کن.

ابتکار عمل هر کاری که داشتم را از دست دادم. می خواهم تا آخر سال فقط یک جا کار کنم و کمتر با بقیه معاشرت کنم.

با بند بند جانم شعر شهریار می خوانم؛ 

حیدر بابا دنیا یالان دنیادی

سلیماندان نوحدان قالان دنیادی

اوغول دوغان درده سالان دنیادی

هرکیمسیه هر نه وئریب آلیبدی

افلاطوندان بیر قوری اود قالیبدی

و

باز آمدم به خانه، چه حالی! نگفتنی

دیدم نشسته مثل همیشه کنار حوض

پیراهن پلید مرا باز شسته بود

انگار خنده کرد ولی دل شکسته بود:

بردی مرا به خاک سپردی و آمدی؟

تنها نمی‌‌گذارمت ای بینوا پسر

می‌خواستم به خنده درآیم به اشتباه

اما خیال بود،

ای وای مادرم 

یامان یئرده گؤن دؤندی ، آخشام اوْلدی‬

‫دوْنیا منه خرابهٔ شام اوْلدی‬