هدف جامعه

در جایی خواندم که : " انسان های بی هدف محکوم هستند که تا آخر برای انسان های هدف دار کار کنند. "

همین طور که این جمله بدیهی به نظر می رسد این اصل را می توان به یک جامعه و ملت تعمیم داد، و این گونه تعریف کرد : 

" ملت های بی ایدئولوژی(هدف) مشخص باید تا ابد دنباله روی ملل هدف دار باشد."

ما باکی نداریم،هر چه بادا باد!

نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد

آواره عشق ما آواره نخواهد شد

آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز

وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد

آن را که منم منصب معزول کجا گردد

آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد

بیمار شود عاشق اما بنمی میرد

ماه ار چه که لاغر شد استاره نخواهد شد

اگر بر این باور باشیم که هدف رسیدن به کمال مطلوب است پس نگرانی و تشویش برای چیست؟!

اگر بر این باوریم که خود را وقف هدفمان کرده ایم پس باید بیشتر نگران همواری راه باشیم تا ناهمواری آن! چون راه هموار مسئولیت و همت بیشتری می طلبد.