علی کله!

هوا که گرم می شد، یا وقتی که دایی ها حال داشتن مارو میبردن علی کله، حالا اگر شام هم اونجا بودیم همه جا تقریبا ساکت بود و صدای آب بود و نسیم خنک و با سخاوت رودخانه و عطر خاصی که الان توی خونه و در تهران به مشامم می رسه!

یادش بخیر.