نوشته ثابت

« به نام خدای مستضعفان »

  اگر به مطالبی برخوردید که احیانا با مبانی تمدن و مدرنیسم در تداخل بود،خورده گیری نفرمایید. گفته شده حرف نشخوار آدمیزاد است،و این جوازی است بر سخن پراکنی بنده!

 

در این قرن من با قدرت سر انگشتان و لطف تکنولوژی می توانم نظاره گر حرکت سیارات و جنبش اتم ها باشم، دموکراسی مرا قادر می سازد تا آزادانه سخن بگویم و گاها عمل بکنم ، می توانم گلی را ببویم و یا در جریان حرکت مورچه ها تداخل ایجاد کنم، به نام علم و پایه های فرضی آن، من مغرورترین موجود در روی زمینم، اعتقاد من انسان بر این است که اختیار هر چیزی را دارم ، هر روز منتظر خبر جدیدی هستم که دسترسی من را به دنیا آسان تر کند و حس بهتری به من ببخشد، اما نمی دانم که کیستم و این چنین است که انسان می شود بزرگ ترین سوال این قرن، انسان و تمام نیاز هایش؛ از آزادی گرفته تا حیات...

"ابسوردیته یعنی بِلافهم، بیهودگی، عبث. همه چیز به بیهودگی منجر می‌شود، و این طبیعی است که منجر شود، چون همه چیز برای انسان است و انسان نمی‌دانیم که برای چیست، برای این‌که نمی‌دانیم که کیست. چه عواملی انسان را به بحران کنونی کشانده است؟ در عین حال که فاجعه قرن بیستم، فاجعه یأس فلسفی، بحران انسانی، بیهودگی و عبث است، فلسفه، هنر و ادبیات بر پایه ابسوردیته و عبث شکل می‌گیرد، و آنچه که فکر نو و فکر مد مربوط به برچسب قرن بیستم دارد، عبث بودن آن است."[1]

اما پاسخ سوال پس از این قرن ها کدام است؟ در مسیر این سفر حیرت انگیز و سرشار از مکاشفه خوش وقتم که همراه من هستی،شاید نومیدی که چرا پیش تر نیامده بودی؟ اما اینک که آمدی عزیزتر از پیشی.

نه ما را در میان عهد و وفا بود

جفا کردی و بد عهدی نمودی

به یک بار از جهان دل در تو بستم

ندانستم که برگردی به زودی

هنوزت گر سر صلحست باز آی

کزان مقبول تر باشی که بودی[2]

"مسیحای جوانمرد" سفریست به اندازه زندگی یک انسان، از آدم و حوا گرفته تا تو و من! و یادداشتی برای تمام کسانی که چون من عهد بستند و بد عهدی کردند و هوای دیگری در سر دارند.

---

[1] - کتاب انسان بی خود،دکتر علی شریعتی

[2] - سعدی