در تکمیل خطابی به عشاق

یار من آن که لطف خداوند یار اوست

بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

در عهد لیلی این همه مجنون نبوده‌اند

وین فتنه برنخاست که در روزگار اوست

صاحب دلی نماند در این فصل نوبهار

الا که عاشق گل و مجروح خار اوست

باور مکن که صورت او عقل من ببرد

عقل من آن ببرد که صورت نگار اوست

گر دیگران به منظر زیبا نظر کنند

ما را نظر به قدرت پروردگار اوست

بر جور و بی مرادی و درویشی و هلاک

آن را که صبر نیست محبت نه کار اوست

در تکمیل عرایض قبلیم شعر بالا کاملا روشن بیان می فرمایند که یار من کسی می تونه باشه که خدا یار اونه و بعد تاکید می کنن که فکر نکن که من مجنون قیافه طرف شدم، نه خیر! من مجنون کسی شدم که این چهره رو آراییده، اگر بقیه(اغیار)به چهره های زیبا نگاه می کنن، ما( باحالا) حواسمون به قدرت خدای طرفه-البته با کمی رندی!- و دوباره می رسیم به مسئله صبر، که واقعا تشخیص خوبی برای عشق می تواند باشد.

خطابی به عشاق

دل داده آن باشد که او در صبر باشد سخت رو           

نی چون تو گوشه گشته‌ای در گوشه‌ای افتاده‌ای

در غصه‌ای افتاده‌ای تا خود کجا دل داده‌ای   

 در آرزوی قحبه یا وسوسه قواده‌ای

شرمی بدار از ریش خود از ریش پرتشویش خود    

 بسته دو چشم از عاقبت در هرزه لب گشاده‌ای

و این که عشق آن است که حیرانت کند/ بی نیاز از کفر و ایمانت کند نه این که آویزانت کند!

یادآور می شوند که باید صبر داشت و تلاش کرد نه این که بیوفتی یه گوشه داریوش و چاوشی گوش کنی و بعد این که غصه ای که داری مربوط به اینه که تو عاشق نیستی یه مشکل دیگه داری، سر را گرفته بودم یعنی که در خمارم / گفت ارچه در خماری نی در خمار مایی . بیت سوم میفرمایند وقتی یک مشکل دیگه داری چرند نگو که عاشق هستم.

باز هم بنده روی صبر بیشتر تاکید دارم. متشکرم!

آرزوی بزرگ

نه چندان بزرگم

که کوچک بیابم خود را

نه آنقدر کوچک

که بزرگ خود را...

گریز از میانمایگی

آرزویی بزرگ است؟

"قیصر امین پور"